تا زمان شروع جنگ جهانی اول، ساعت مچی یک لوازم جانبی زنانه محسوب می شد. اما در گرماگرم نبرد، سربازان متوجه شدند که وقت کافی برای استفاده از یک ساعت جیبی ندارند. به این ترتیب، استفاده از ساعت برای مردان آشکارتر شد.
پس از جنگ، این روش جدید پوشیدن ساعت به استفاده غیرنظامی تبدیل شد. ساعت‌های مچی مردانه که در ابتدا توسط عموم به عنوان یک روند احمقانه مورد تمسخر قرار می‌گرفت، خیلی زود به یک هنجار تبدیل شد و کاربردی بودن آنها باعث منسوخ شدن ساعت‌های جیبی شد.
امروزه، برخی ممکن است استدلال کنند که ساعت های مچی در حال منسوخ شدن هستند. به هر حال، سوال پیش می آید که چرا یک مرد به ساعت نیاز دارد، در حالی که می‌تواند به راحتی گوشی خود را برای زمان مورد نظر بررسی کند.